سامریِ نیکوکار، نوعدوستی(قسمت دوم)
روزی میان حضرت مسیح با یک عالم شرع، در مورد اینکه چگونه میتوان « وارث زندگی ابدی شد؟ » بحثی درگرفت. این بحث تحت عنوان «سامریِ نیکوکار» در انجیل لوقا به ترتیب زیر آمده است: عالم شرع طبق آیهی تورات میگوید: «همنوع خود را همچون خود دوست بدار» (۱۹ – ۱۸ ). سپس از مسیح دربارهی معنای واژهی «همنوع» سؤال میکند. حضرت مسیح داستان زیر را تعریف میکند:
« مردی از اورشلیم به اریحا میرود. در راه راهزنان به او حمله میکنند و او را به شدت کتک میزنند و بعد از سرقت تمام داراییاش او را بهحال خود رها میکنند. کشیشی که از آن راه میگذشته، با مشاهدهی مرد مجروح، بدون توقف به راه خود ادامه میدهد. بعد از آن یک کاهن یهودی از آنجا میگذرد و او هم مانند کشیش به راه خود ادامه میدهد.
فایده رساندن، نوعدوستی(قسمت اول)
«هر چیزی در این دنیا اعم از جماد و نبات و حیوان و انسان یک فایده میبرد و باید یک فایده برساند و غیر از این درست نیست.» ( استاد الهی)
استاد الهی در بحث «علت وجودی» مخلوقات، هم بُعد مادی زندگی موجودات، یعنی نقش هر یک از آنها را در اکوسفر و تنازع بقا در نظر میگیرد و هم به بُعد معنوی زندگی موجودات توجه دارد که مبتنی است بر شرکت در حرکت سیرکمال در طی زندگی در کرهی خاک. این دو بُعد از زندگی موجودات در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر میباشند تا موجود بتواند در طول زندگیهای متوالی خود سیرکمال کند.
تعالیم استاد الهی
نوشته: پروفسور ج.و. موریس
مشی فکری استاد الهی مبتنی بر شناخت جوهر و اصول مشترک تمام ادیان است که درک آن فقط از طریق عمل به معنویت میسر میباشد. استاد الهی در تألیفاتش، به زبان کُردی و فارسی، عقاید خود را در هر دو زمینهی الهیات و عرفان اسلامی بسط داده است. با این وجود، در تعلیمات شفاهی خود، برای کسانی که با ادیان و ملیت و عقاید مختلف برای راهنمایی نزد او میآمدند، به طور مستقیم و با روشی سیستماتیک و فراگیر به تشریح کاربُرد عملی حقایق معنوی پرداخته است. این تعالیم در دو مجلد به نام آثارالحق گرد آوری شده است.
استاد الهی با تعلیمات شفاهی خود و پاسخ به سه سؤال بنیادین متافیزیکی و اخلاقی دربارهی منشأ و فطرت انسان، حقوق و وظایفش و مقصد نهاییاش، دانشگاه معنوی را برای تمامی انسانها با هر فرهنگ و عقیده، پایهگذاری کرد. آموزههای استاد الهی، روش عملی منسجمی را در اختیار انسان قرار میدهد که پیشرفت معنوی او را در تمام مراحل مختلف میسر میسازد. از نکات اساسی تعالیم او میتوان به توضیح مفهوم نقش مظهریت الهی اشاره کرد.
نگاهی بر ارزشهای دنیوی
شواهد زیاد حاکی بر این است که خِرد بر اثر کوشش مداوم در جهت درک ارزش واقعی هر چیز حاصل میشود. واژهی «ارزش» در واقع بیانگر دو معنی است: ارزش ذاتی هر چیز و ارزشی که انسان به طور ذهنی برای آن قائل میشود. بنابراین «درک واقعی ارزشهای دنیوی» مستلزم زدودن ارزشهای تصوری است. یعنی انسان با تغییر نگرش خود نسبت به مسائل دنیوی، به شناخت حقایق و در نتیجه به آرامشی شایستهی عقل رهنمون میشود.
بی ارزشی دنیا
واژهی «ارزش» در فرهنگ لغت، به معنی صفت قابل شمارش چیزی که مورد علاقه یا تعویضپذیر است، میآید. بنا بر این تعریف، هر عملی بر طبق ارزشی که برای آن قائل هستیم و میلی که به آن داریم، سنجیده میشود. از اینرو معنای زندگی و علت وجود انسان در این دنیا ، تعیین کنندهی ارزشی است که برای زندگی از جنبهی مادی یا معنوی قائلیم.
ملکجان نعمتی
مؤلف: لیلی انور
در زیر دو گفتار از کتاب ملکجان نعمتی آمده است. این گفتارها ، گزیدهای است از درسها و تجربیات ملکجان نعمتی که از صحبتها و گفت وگوهای او بهدست آمده است. گفتارها حاصل عمری عمل به سلوک معنوی است و دارای نکات ارزشمند کاربردی میباشد که شیخ جانی خود شخصاً آنها را تجربه کرده است.
دربارهی معنای عشق
س: بعضی گویند در قسمت عرفان، عشق مجازی صورتی از عشق خدایی است، نظر شما در این مورد چیست؟
ج: مفهوم کلمهی عشق مانند مفهوم کلمهی علم است. یعنی همان طوری که هر دانستنی را اعم از صنعت و سواد و غیره، خواه در امور دینی یا دنیوی باشد آن را علم گویند، همان طور هم هر چیزی که از تمایل و خواهانی ریشه بگیرد آن را عشق دانند. النهایه بین عشق مجازی و عشق حقیقیِ خدایی، فرق بسیار است. زیرا عشق مجازی زودگذر و مایهی پشیمانی است، اما عشق حقیقی، دائمی و سرمایهی رستگاری جاودانی میباشد. بنا بر این در قسمت عرفان هم مفهوم کلمهی عشق سرمنشأ تمام مفاهیم مراحل سیر تکامل برای مرحلهی کمال و وصال حق خواهد بود، که آن را عشق حقیقی مینامند.
دو مقاله دربارهی موسیقی استاد الهی
شانزده دسامبر ۲۰۰۹
اگر به روند تفکر فلسفی از گذشته تا به امروز نگاهی بیفکنیم، تلاقی با مشی استاد الهی، متفکر برجستهی ایرانی، یک آشنایی عادی نیست و غیر منتظره به نظر میرسد. استاد الهی وارث عرفان ایران و یکی از بزرگترین راهبران اصول اخلاقی است که سیستم فکری بدیع خود را پایه گذاری کرد. با آنکه در این مورد جای مقایسه نیست، اما استاد الهی را میتوان به نوعی؛ نیچه ایران محسوب کرد. استاد الهی و نیچه فیلسوف آلمانی، عشق تسکین ناپذیری به موسیقی، خاصه به بُعد عمیق و معنوی آن داشتند. اشتیاق استاد الهی به موسیقی تنها در نوشتههایش مشاهده نمیشود، او خود موسیقیدانی است که با تنبور، سازی که در نه سالگی استاد آن محسوب میشد، آهنگ های بسیاری ساخته است.