شرایط لازم برای انجام یک کار عملی موثر

 
 
مقالۀ قبلی شرح یک موقعیت دشوار و تبادل نظر برای برگزیدن روش اخلاقی مناسب در رویارویی با موقعیت‌های مشابه بود. در این مقاله ابتدا به جمع‌بندی نظرات می‌پردازیم و سپس معیارهای انتخاب روش صحیح را توضیح می‌دهیم. کسانی که هنوز در نظرسنجی شرکت نکرده‌اند می‌توانند با رجوع به مقالۀ قبلی در نظر سنجی شرکت کنند.
 

عمل به اخلاقیات در شرایط دشوار

 
 
داستان زیر را بخوانید و در نظرسنجی آن شرکت کنید. توجه داشته باشید که هیچ‌یک از پاسخ‌های پیشنهادی به طور مطلق درست یا نادرست محسوب نمی‌شوند. زیرا واقعیت پیچیده‌تر از آنست که بتوان آن را در این چند پاسخ‌ خلاصه و جمع‌بندی کرد. هدف از این نظرسنجی، تفکر و تبادل نظر می‌باشد. در مقاله بعدی به بررسی این نظرسنجی و ارائه شاخص‌های مناسب برای انجام عمل اخلاقی صحیح می‌پردازیم.
 

تحقیقات علمی در زمینۀ زندگی‌های گذشته (قسمت آخر)

 
 

نوشتۀ آلن کارده

در مقاله قبلی اولین عاملی که مؤید فرضیه زندگی‌های متوالی است، شرح داده شد. در این مقاله به عامل دوم می‌پردازیم:

۲ – «شواهد» پیش بینی نشده که از طریق افراد به دست آمده‌اند.

برخی از دانشمندان شکاک، روش برگشت به گذشته و هیپنوتیزم را مورد تردید قرار داده و چنین استدلال می‌کنند که ضمیر ناخود آگاه افراد مورد مطالعه ممکن است تحت تأثیر امیال، آرزوها، خاطرات گذشته یا کتاب‌هایی که خوانده و فراموش کرده اند، قرار گیرد.
تعدادی از پژوهشگران تحقیقات خود را روی اتفاقاتی که فی‌البداهه، بدون فکر قبلی و بدون دخالت عوامل بیرونی رخ می‌دهند، متمرکز کرده‌اند. حالت پیش‌دیده یا«دِژا وو» یکی از این روش‌هاست، هر چند استفاده از آن از نظر علمی کار دشواری می‌باشد.
 

تحقیقات علمی امروز در زمینۀ زندگی‌های‌ گذشته

 
 

نوشتۀ آلن کارده

در سال های اخیر، مبحث اعتقاد به وجود زندگی‌های گذشته که قبلا در زمرۀ اسرار ناگفتنی بود، به راحتی در اجتماع مورد بحث قرار می‌گیرد. آماری که در کشورهای غربی گرفته شده نشان می‌دهد:

•    ۲۰ تا ۲۵ درصد از مردم غرب (اروپا و آمریکای شمالی) به وجود زندگی‌های گذشته اعتقاد دارند.
•    این رقم در افرادی که به خدا معتقدند ۵۰ درصد،
•    و در افرادی که تجربۀ نزدیک به مرگ داشته اند ۷۵ درصد می‌باشد.

در سطح جهانی می‌توان به صراحت گفت که نیمی از جمعیت سیارۀ ما یعنی تقریبا ۳,۵ میلیارد نفر به وجود زندگی‌های گذشته معتقدند.
 

نشان وحدت

 
 
حاج نعمت‌الله مکری جیحون‌آبادی جزو مربیان ذات‌داری بود که از طرف یکتا مأموریت هدایت داشت. با اینکه در ظاهر استاد و راهنما و حتی مشوقی نداشت، هرگز در هدفش دچار تردید نشد و فریب سراب‌های به ظاهر معنوی و گمراه ‌کننده را نخورد. ذات قوی او می‌توانست حقایق الهی واقعی را که در پشت ظواهر و صحنه‌سازی‌ها پنهان شده، تشخیص دهد.

تعلیمات این مربی برگزیده که حاصل معرفتی فراعلی بود، همواره پیروان صادقش را که دست «شرط» به او داده بودند، در مسیر حرکت روحی به سوی مبدأ محفوظ نگه می‌داشت و آفات ظاهر و باطن را از آنها دور می‌کرد.
 

نوعدوستی تصوری، خودخواهی واقعی

 
 
نویسنده: فردریک پرو

«فطرت خودپسندِ منِ انسان فقط خودش را دوست دارد و به فکر خودش است.»
(بلِز پاسکال، تفکرات)

اخیراً با مشکلاتی کوچک ولی متعدد روبه‌رو شده‌ام. از جمله موقعی که می‌خواستم سوار مترو شوم، جوانی مرا هُل داد، سپس، همکارم درست قبل از ترک اداره از من خواست کار نیمه تمام او را انجام دهم، یا همکاران دیگر در بحبوحۀ کارم مزاحم می‌شدند و از من سوالاتی می‌پرسیدند که خودشان هم به خوبی می‌دانستند پاسخی برایشان ندارم…. این مسائل که در چند روز اخیر پشت سر هم اتفاق افتاد، باعث بد خُلقی و عصبانیتم شد، به طوری که تا به حال چنین حالتی برایم پیش نیامده بود.
 

در شناخت خود

 
 
در زمینۀ فلسفی، تفکرات معنوی، مذهبی، تئوری‌های روانشناسی و غیره می‌توان به شناخت نظری اصول بنیادین آنها اکتفا کرد و همین برای یافتن خط مشی کلی در زندگی و آسودگی خیال از این که معنای زندگی را یافته‌ایم کفایت می‌کند. اما ایجاد تغییر واقعی در خود، مستلزم ورود به مرحلۀ عمل در معنویات برای سیرکمال روحی است. برای رسیدن به این منظور، از کجا باید شروع کرد و چه باید کرد؟ در اینجا، مقصود انجام تشریفات مذهبی یا اجرای توصیه‌های اخلاقی مرسوم نیست. در واقع، کار معنوی با شناخت خود شروع می شود. بدین معنی که نگاه را متوجه درون خود کنیم و آن را به دقت ارزیابی کنیم« تا خصوصیات اخلاقی خویش،یعنی نقاط ضعف و قوت شخصیت روحی-روانی‌مان را بهتر بشناسیم»۱ . لازمۀ این کار، صداقت است زیرا باید بتوانیم عیوب خود را درست و بی‌طرفانه ببینیم. علاوه بر این، باید اعتماد به نفس داشته باشیم تا با دیدن نقاط ضعف خود دچار یأس و نومیدی نشویم. همچنین ارزیابی خصوصیات‌مان باید در چارچوب سیر کمال معنوی باشد. به عبارت دیگر معیار‌های سنجش نقاط ضعف و قوت، صفات مثبت و منفی‌مان نباید متأثر از ضوابط اجتماع بلکه براساس ارزش‌های اخلاقی و معنوی صحیح باشد. مثلاً درون گرایی در اجتماع نقطه ضعف محسوب می‌شود، در حالی که در معنویت چنین حالتی، به خودی خود صفتی مثبت یا منفی نیست. حتی این صفت در بعضی مواقع می‌تواند مثبت هم باشد زیرا چنین شخصی راحت‌تر می‌تواند درون خود را بررسی کند.