سخنرانی پروفسور بهرام الهی در مورد «پراگماتیک» و «ایده‌آلیست»
اصولِ پرورش فکر صحیح، مبحثی برای نظرپردازی‌های روشنفکرانه نیست. این اصول در صورتی مفید خواهند بود که آنها را به عمل درآوریم. منظور از به عمل درآوردن اصول چیست؟ دکتر بهرام الهی با اشاره به خطرات بینش صرفاً ذهنی، در عمل به معنویت به این سوال پاسخ می‌دهد. از نظر او یادگیری اصول و تلقین مداوم آنها، به تنهایی کارساز نیست، بلکه باید آنها را در موقعیت‌های گوناگون زندگی به عمل در آورد. عدم تمایل به انجام این کار، ریشۀ عمیقی در گرایش‌های روانی‌مان دارد که دکتر بهرام الهی آن را صورتی از ایده‌آلیسم (واقع‌گریزی) توصیف می‌کند و در ادامه توضیح می‌دهد که این روش چگونه برخلاف روش پراگماتیسم (واقع‌گرایی) می‌باشد که از ویژگی‌های معنویت فطری است.بهترین روش رفتاری(قسمت دوم)
در نظر سنجی مقاله قبل، در پاسخ به این سوال که آیا گفتگوی مهمانان ژولیت، غیبت محسوب می‌شود، تقریبا تمامی خوانندگان مقاله، پاسخ مثبت داده‌اند. و از بین آنها ۹۶ درصد معتقدند که ژولیت می‌بایست از همکارش دفاع می‌کرد («بله » و «تا حدودی لازم بوده »). و در پاسخ به این سوال که آیا در رویارویی با چنین موقعیتی سکوت کافی بود، ۹ درصد فکر می‌کنند که سکوت کافی است و ۶۸ درصد بر این باور بودند که سکوت کافی نیست و ۵ درصد فکر می‌کنند سکوت عالی است و ۱۸ درصد فکر می‌کنند که سکوت خطاست. با اینکه اکثریت شما معتقدید این موقعیت غیبت محسوب می‌شود، ولی برای رویارویی با این شرایط دیدگاه‌های متفاوتی ارائه داده‌اید.
بهترین روش رفتاری
در واقع، برای این سوال، به تعداد مهمانان پاسخ هست. اما یک سوال جالب توجه می‌تواند این باشد که از نقطه نظر «کاربُرد اخلاقیات» چگونه می‌توان این موضوع را بررسی کرد. به خصوص اگر بخواهیم جنبه‌های مختلف را در نظر بگیریم: به مهمانان خوش بگذرد ، اعتقادات اخلاقی خود را مدّ نظر داشته باشیم و گاهی نیز حق کسانی را مراعات کنیم که در مهمانی حاضر نیستند و از آنها صحبت به میان می‌آید. در ماجرایی که در زیر خواهد آمد ژولیت می‌بایست هر سه جنبه را مراعات می‌کرد، این ماجرا در دو مقاله منتشر خواهد شد.
دورنمای بهشت برین
دکتر ایبن الکساندر جراح مغز و اعصاب، در سال ۲۰۰۸ به علت ابتلا به نوعی مننژیت نادر مدت هفت روز در کُما بود و در زمانی که پزشکان مرگ او را حتمی می‌دانستند به طور معجزه‌آسایی به زندگی بازگشت. او در اولین کتاب خود، به نام بهشت برین حقیقت دارد، شرح می‌دهد که در دوران کما در حالی که عملکرد مغزش کاملاً متوقف شده بود، توانست به عوالم دیگر سفر کند و به حقایقی عمیق دست یابد. این کتاب چه در بین عموم مردم و چه در جوامع علمی با استقبال زیادی روبرو شد، زیرا برای اولین بار فردی از جامعۀ علمی توانست با در نظر گرفتن فرضیه‌های متعدد علمی موثق بودن تجربه‌ی نزدیک به مرگ خود را اثبات کند.جزئیاتی که همه چیز را دگرگون می کنند
کریستف آندره، روانشناس فرانسوی با ارائه تحقیقاتی در زمینۀ روان شناسی اجتماعی نشان می‌دهد که اکثر مردم در هر زمینه‌ای خود را کمی بالاتر از حد متوسط تصور می‌کنند. مثلاً ما معمولاً خود را کمی کارآمدتر و با هوش‌تر از دیگران می‌دانیم یا خود را خوش‌سلیقه‌تر و… از سایرین تصور می‌کنیم. این نویسنده از مجموع تحقیقات خود نتیجه می‌گیرد که « ۶٧ تا ٩۶ در صد از مردم در قیاس با هم‌ردیف هایشان خود را بالاتر از آنچه که هستند بر آورد می‌کنند، و این کار به‌طور ناخود آگاه و در بی‌خبری محض از خود انجام می‌گیرد».
روحم به چه دنیای دیگری خواهد رفت؟
نوشته سوفی لُواسور
سقراط حکیم چند ساعت قبل از نوشیدن جام شوکران، به یکی از شاگردان خود می‌گوید، دوستدار حقیقت از مرگ هراس ندارد زیرا جسم برای روح همانند قبر و زندگی این دنیا نوعی از خود بی‌خبری است و مرگ ما را از چنگال آن رها می‌کند. پس برای کسی که تمام زندگی‌اش را صرف تحقیق دربارۀ حقیقت و عدالت کرده چه ترسی وجود دارد؟
اعتقاد به بقای روح بعد از مرگ جسم، بی تردید یکی از ویژگی‌های اکثر اعتقادات معنوی محسوب می‌شود. مرگ، رهاییِ روح از قالب جسمانی و تنها یک گذر است و نه پایان. اما این گذر به چه دنیایی منتهی می‌گردد و ما را به کجا می‌برد؟
معمای انگیزۀ مفید
نویسنده: امی ورزسنیسکی و باری شوارتز
هنگامی که فعالیتی را شروع می‌کنیم با دو نوع انگیزه مواجه می‌شویم: انگیزۀ درونی و انگیزۀ مادی. اگر دانشمندی برای کشف حقایق جهان، تحقیقاتی انجام دهد، انگیزه‌اش درونی است، چون این کار با فعالیت تحقیق در ارتباط است. ولی اگر هدفش از تحقیق کسب شهرت علمی باشد، انگیزۀ مادی دارد، زیرا بین شهرت و تحقیق ارتباط چندانی وجود ندارد. مردم معمولاً در فعالیت‌هایشان همزمان از دو انگیزۀ درونی و انگیزۀ مادی برخوردارند.