نگرش معنوی به ارزش‌های دنیوی
واژه «ارزش» بیانگر دو معنی است: ارزش ذاتی هر چیز و ارزشی که انسان به طور ذهنی برای آن قائل است. درک ارزش‌های واقعی مستلزم زدودن ارزش‌های تصوری است. یعنی انسان با تغییر نگرش خود نسبت به مسائل دنیوی می‌تواند به شناخت حقایق و در نتیجه آرامشی واقعی نائل شود. ارزشی که برای چیزها قائلیم و تمایلی که به آنها داریم، تعیین کننده اعمال ماست. بنابراین نگرش ما نسبت به زندگی و علت حضورمان بر کره خاکی تعیین کننده ارزشی است که برای زندگی از نظر مادی و معنوی قائلیم.
ارزش این دنیا چیست؟
استاد الهی ارزش دنیا را از دیدگاه معنوی چنین توضیح می‌دهد: «در این دنیا، ملاحظه می‌کنیم و به‌رأی‌العین می‌بینیم هر کس به دنیا آمد، اعم از شاه و گدا، ثروتمند و فقیر، خوشگل و بدگل، چه در ظلم و ستم زندگی کرده یا مرفه زندگی‌کرده باشد، غیر ممکن است اگر در خوشی باشد، مطلقاً در خوشی باشد و یا اگر در ذلت باشد مطلقاً در ذلت باشد. هر کس در یک موضوع خوش‌بخت است و در یک موضوع دیگر بدبخت. بنا بر این، نتیجه این دنیا شش چیز است: دریغ، حسرت، ندامت، ملامت، خاطرات تلخ، کابوس مرگ… و اما کسی که برای آخرت کار می‌کند: از اول که به دنیا آمد و خودش را مشغول معنویت کرد، تمام ناملایمات و خاطرات تلخ بی‌تأثیر می‌مانند، حسرت از ذهنش خطور نمی‌کند، ندامت برایش پیش نمی‌آید، موضوعی برای دریغ خوردن ندارد، ترس از مرگ ندارد. پس تا در این دنیا هست خوش و خرم، به عقبا هم که برود باز هم خوش و خرم.»۱