دسته: مقالات

نویسنده: مایکل نیوتن

درک معنوی مستلزم جستجوی فردی است و از هیچ طریق دیگری امکان پذیر نیست. همۀ ما تحت‌ تأثیر چیزهایی هستیم که آنها را واقعیت می‌نامیم. البته بهتر است در مورد این واقعیت‌ها به تدریج اقدام کنیم. لازم نیست انسان هدف خاصی برای آینده‌اش تعیین کند و بخواهد در زمان معینی به شناخت خاصی برسد. حتی اگر قدم اشتباهی برداریم و راه غلطی در پیش بگیریم، هنوز از این تجربه درس مفیدی خواهیم گرفت. به هریک از ما حق انتخاب داده شده تا بتوانیم روح‌مان را با محیط زیست مادی هماهنگ کنیم. یکی از بروزات این اختیار این است که برای یافتن پاسخ این سؤال که اصلاً چرا به این دنیا آمده‌ایم، راه معنوی مناسبی برای خود انتخاب کنیم. ما باید در زندگی مسئولیت تصمیمات‌مان را به عهده بگیریم و دیگران را مسئول نابسامانی‌های خودمان ندانیم.
 

زندگی استاد الهی الگویی است برای کسانی که به اختیار خود، مایلند با عمل به تعلیمات او و استفاده از تجربیات شگرف معنوی‌اش، تحصیل در «طب جدید روح » را به عنوان هدف زندگانی خود انتخاب کنند و موانع توفیق: واقعیت‌های موجود، دیگران، قوای متضاد درون، گناهان دیروز، ضعف‌های امروز، موانعی که از اعماق وجودمان برمی‌خیزد، همه و همه را با جدیت پشت سر بگذرانند و با کسب توفیقِ الوهیت، در نهایت قادر شوند مقطع پایه و چه بسا مقطع عالی سیر کمال روحی را طی کنند.
 

در مقاله قبلی اولین عاملی که مؤید فرضیه زندگی‌های متوالی است، شرح داده شد. در این مقاله به عامل دوم می‌پردازیم:

۲ – «شواهد» پیش بینی نشده که از طریق افراد به دست آمده‌اند.

برخی از دانشمندان شکاک، روش برگشت به گذشته و هیپنوتیزم را مورد تردید قرار داده و چنین استدلال می‌کنند که ضمیر ناخود آگاه افراد مورد مطالعه ممکن است تحت تأثیر امیال، آرزوها، خاطرات گذشته یا کتاب‌هایی که خوانده و فراموش کرده اند، قرار گیرد.
تعدادی از پژوهشگران تحقیقات خود را روی اتفاقاتی که فی‌البداهه، بدون فکر قبلی و بدون دخالت عوامل بیرونی رخ می‌دهند، متمرکز کرده‌اند. حالت پیش‌دیده یا«دِژا وو» یکی از این روش‌هاست، هر چند استفاده از آن از نظر علمی کار دشواری می‌باشد.
 

در سال های اخیر، مبحث اعتقاد به وجود زندگی‌های گذشته که قبلا در زمرۀ اسرار ناگفتنی بود، به راحتی در اجتماع مورد بحث قرار می‌گیرد. آماری که در کشورهای غربی گرفته شده نشان می‌دهد:

•    ۲۰ تا ۲۵ درصد از مردم غرب (اروپا و آمریکای شمالی) به وجود زندگی‌های گذشته اعتقاد دارند.
•    این رقم در افرادی که به خدا معتقدند ۵۰ درصد،
•    و در افرادی که تجربۀ نزدیک به مرگ داشته اند ۷۵ درصد می‌باشد.

در سطح جهانی می‌توان به صراحت گفت که نیمی از جمعیت سیارۀ ما یعنی تقریبا ۳,۵ میلیارد نفر به وجود زندگی‌های گذشته معتقدند.
 

حاج نعمت‌الله مکری جیحون‌آبادی جزو مربیان ذات‌داری بود که از طرف یکتا مأموریت هدایت داشت. با اینکه در ظاهر استاد و راهنما و حتی مشوقی نداشت، هرگز در هدفش دچار تردید نشد و فریب سراب‌های به ظاهر معنوی و گمراه ‌کننده را نخورد. ذات قوی او می‌توانست حقایق الهی واقعی را که در پشت ظواهر و صحنه‌سازی‌ها پنهان شده، تشخیص دهد.

تعلیمات این مربی برگزیده که حاصل معرفتی فراعلی بود، همواره پیروان صادقش را که دست «شرط» به او داده بودند، در مسیر حرکت روحی به سوی مبدأ محفوظ نگه می‌داشت و آفات ظاهر و باطن را از آنها دور می‌کرد.
 

نوشته: ژوزف لوکاندا

«هر چیزی برای انسان اتفاق بیفتد علتش در خود انسان است، خارج از او نیست، پس علت را همیشه باید در خود بیابد. »

مطالعۀ این گفتارِ استاد الهی مرا به تفکر در مسائلی واداشت که مایلم در این مقاله آنها را با شما در میان بگذارم.

ما بیشتر اوقات «تمام دنیا» را مسئول اتفاقات ناخوشایندی می‌دانیم که برایمان پیش می‌آید و برعکس دراتفاقات خوب، خود را طبیعتاً عامل اصلی در نظر می‌گیریم. هرچند همیشه بعد از کمی تفکر متوجه می‌شویم که حقیقت پیچیده‌تر از آنست که به نظر می‌رسد.

برای یافتن علت اتفاقات در خود، در نظر گرفتن دو نکته دارای اهمیت است:

• هر چیزی علتی دارد و ما باید به جای دیدن ظاهر موضوع، سعی کنیم علت را جستجو کنیم .

• در علت اتفاقاتی که برایمان رخ می دهد، ما نقش اصلی را داریم .

 

استاد الهی معنویت را شاخه‌ای از علم می‌داند و معتقد است کسی که خواهان تحصیل در این زمینه است باید عطش کافی برای درک حقیقت داشته باشد و خواهان پرورش فکر صحیح و رشد عقل سلیم باشد نه رسیدن به حالات فراطبیعی.

در مقالۀ زیر که برگرفته از کتاب راه کمال است. دکتر بهرام الهی با زبانی ساده و صریح به این موضوع پرداخته است.


ویژگی دانشجوی معنوی چیست؟

« دانشجوی معنوی کسی است که تشنه حقیقت باشد»

هر کس، همان طور که هست، با همان ادراک، به دنیای دیگر می‌رود. اگر در اینجا درکی از حقایق معنوی نداشته باشد، در آن دنیا نیز ندارد، آن‌گاه خود را غمگین، سرگردان و گم‌گشته می‌یابد. واقع آنکه در عالم معنا، معلوماتی که صرفاً جنبه فیزیکی و مادی داشته باشد کاربردی ندارد. معلومات شبه الهی هم فاقد ارزش‌ است و بر سردرگمی شخص می‌افزاید. معلومات ضد الهی نیز بارهایی هستند سنگین که از وسعت میدان ادراک شخص می‌کاهند، به سردرگمی‌اش شدت می‌بخشند و تولید غم و رنج اضافی می‌کنند. به طور کلی، در عالم معنا هر کس محصور در میدان ادراک خویش است.